مفهوم و اوصاف عقد رهن
1398-03-21
براساس ماده 771 ق.م: «رهن عقدي است كه به موجب آن مديون مالي را براي وثيقه به دائن ميدهد. رهندهنده را راهن و طرف ديگر را مرتهن ميگويند». به مال مورد وثيقه، رهن يا مال مرهونه ميگويند. حقي كه طلبكار نسبت به مورد رهن پيدا ميكند حق عيني تبعي نام دارد. بر اين اساس، عقد رهن، عقدي تبعي است، به اين معنا كه بايد ديني وجود داشته باشد تا بتوان عقد رهني را منعقد نمود (مواد 771 و 775 ق.م). خصوصيت ديگر عقد رهن، عيني بودن آن است يعني مال مرهون بايد به قبض مرتهن داده شود و قبل از قبض عين توسط مرتهن، عقدي محقق نميشود (ماده 772 ق.م). عقد رهن، از جانب راهن، لازم است يعني راهن نميتواند آن را بهم بزند و از طرف مرتهن، جايز است يعني هر وقت بخواهد ميتواند آن را بهم بزند (ماده 787 ق.م).
نكته مهم در مورد عقد رهن اينست كه تمام عين مرهونه در مقابل تمايم اجزاء بدهي قرار ميگيرد و بنابراين، اگر راهن بخشي از بدهي خود را پرداخت كند موجب آزاد شدن بخشي از عين مرهونه نميشود. همچنين اگر مرتهن در مقابل طلب خود چند مال مورد وثيقه داشته باشد و بعضي از آنها تلف گردد، باعث نميشود كه بخشي از طلب مرتهن بدون وثيقه بماند.
منبع خبر : نکات آزمونی